Vecorite e Jeronim De Rades dhe Zef Serembes Diagramen e Venit mes Jeronim De Rades dhe Zef Serembes Te kthehet poezia ne proze

       

Vecorite e Jeronim De Rades dhe Zef Serembes

Diagramen e Venit mes Jeronim De Rades dhe Zef Serembes

Te kthehet poezia ne proze

Vecorite e Jeronim De Rades

Eshte perfaqesues i romantizmit shqiptar.

Jeronim De Rada lindi me 1814 ne fshatin piktoresk Maki te Kozences.

Kreu studimet e para ne kolegjin Arberesh Shen-Adrian.

U njoh me folklorin,studio per drejtesi ne Napoli.

Botoi“Kenget e Milosaos”qe shenonte agimin e nje periudhe per letersine     

kombetare.

Botoi poemen Serafina Topia,nxori ne drite Rrefimet e Arbrit,kater novela ne     

 vargje,ku ne qender ishte ideja patriotike,politoke,folklorike si Parimet e   

 Estetikes,Lashtesia e Kombit shqiptar.

Nxori revisten e pare shqiptare, “Flamuri i Arbrit”qe u be tribune

 atdhetarizmi.

Ishte mesues I shqipes ne Shen Adrian.

Ka krijuar poemen lirike dhe poezine ne vargje.

Shkruan me vargun teterrokesh trokaik,zoteron  vargu I bardhe

Diagrama e Venit mes Jeronim De Rades dhe Zef Serembes.

Jeronim De Rada dhe Zef Serembe jane te dy perfaqesues te romantizmit  

 shqiptar.

Te dy kane studiuar ne te njejten kolegj arberesh Shen Adrian.

Te dy kane lindur ne te njejtin vend,ne Kozence.

Jeronim De Rada dhe Zef  Serembe dashuruan qe ne moshe te re.

Te dy i humben te dashurit e tyre.

Te dy kane te perbashket poezine popullore.

Vecorite e Zef Serembes.

Eshte perfaqesues i romantizmit shqiptar.

Zef Serembe lindi me 6 mars ne 1844 ne Strigari,San Cosmo Albanese te   

 krahines se Kozences.

Ishte poet lirik shqiptaro-italian.

Ai studio ne kolegjin e Saint Adrian ku pati mesues De Raden.

Zef Serembe shkroi nje numer te madh sonetesh ne gjuhen italiane,

Zef Serembe kishte nje talent te rralle,i cili ne krijimtarine poetike thyente

 konvencat, ngaqe ai arrinte te krijonte sonetin ne nje bashkebisedim rasti,ne  

 nje darke miqsh,me nje lehtesi te jashtezakonshem.

 Zef Serembe ka krijuar sonetet-perkushtime,ndaj disa figurave konkrete te  

 komunitetit arberesh ose dhe me gjere.

Sonetet e Zef Serembes te shkruara ne gjuhen shqipe,jane te paramenduara prej poetit brenda natyres standard te kesaj forme poetike,pra ne njembeshdjeterrokeshm dhe me nje kombinim te caktuar te rimave.Ne kete sonet dominon si tendence njembedhjeterrokeshi,por haste dhe ndonje oscilim metric,qe do te thote nje pasaktesi ne disa vargje.

Zef Serembe eshte poeti i shperthimeve te forta emocionale, i ligjerimit qe synon transmetimin e informates per ndjenjat e tij personale,per oscilimet dramatike te disponimit te tij.

Te kthehet poezia ne proze.

                Vrull

Zogj te bukur kendojne me hare

Po zemra do me plase mua ne gji.

I helmuar e shkoj jeten te ky dhe:

Merzitem ne katund,ne vetemi.

     Tere shkelqim m’hapet perpara deti ,

Qe zgjon te trute e mia mendime shume,

Zemra mu shqerr nga tmerri mu ate shkretit,

Aq sa vetem pushoj kur bje ne gjum.

Arbria matane detit,na kujton

Se ne te huaj jemi te ky dhe!

Sa vjet shkuan!E zemra nuk harron

Qe ne turku na la pa Memedhe…

           

Hakmarrja na jep shprese e na ndricon,

Por fryn era dhe akulli me ze,

Se c’ka qene Arbereshi po harron:

Dhe s’i vjen turp aspak,po rri e fle.

      Proza

Poeti ne kete vjershe tregon dashurine qe ka per atdheun e tij,ai duke qendruar ne breg te detit eshte shume i helmuar,i merzitur,qe i huaj ngeli te ky dhe ku ai jeton.Shume dhimbje ka ne zemer saqe qetesohet vetem kur flen.Sa here qe shikon detin,Arberia i kujtohet.Vitet kalojn,por zemra e tij nuk harron qe armiku i la pa memedhe.Hakmarrja per vendin e tij e ndricon dhe i jep shprese se nje dite do kthehet ne token e tij,por eshte e kote se nga pamundesia shpresa i shuhet .